basiare

Yângâ tî Latêen

Pandôo

basiare \baːsiˈaːre\

1. su ngbângbâ
   • „quem basiabis. cui labella mordebis.“— (Gaius Valerius Catullus, Carmen , 8, 18)
   • „mellitos oculos tuos Iuventi
     si quis me sinat usque basiare
     usque ad milia basiem trecenta
     nec numquam videar satur futurus
     non si densior aridis aristis
     sit nostrae seges osculationis.“— (Gaius Valerius Catullus, Carmen , 48, 1-6)
   • Facias amicum, basiare quem nolis! — (Marcus Valerius Martialis, Epigrammata 11, 98, 23 )

Âkpalêtôngbi

• osculari, saviari (1)

Âpendâsombere

• aliquem/multa basia basiare (1)