duo
Pasûndâ wüngö
Sepeduo \sêndagô ?\
- ûse
- duo consules.
- circiter duūm (= duōrum) milium intervallo — (Sall. J. 106, 5 )
- duūm (= duorum) mensum spatium consulibus datum est — (Tite-Live, 3, 25 )
- duae partes exercitus
- duo talenta argenti — (Plaute, As. 1, 3, 41 )
- nocuit sua culpa duobus — (Ovide, M. 15, 115 )
- navesque triremes duas, quas Brundisii faciendas curaverat, ad fauces portus prodire jussit — (Caesar, BC. )