Yângâ tî Latêen

Pandôo

prosperitas \sêndagô ?\

sêmäïngö
- improborum prosperitates secundaeque res. — (Cic. N. D. 3, 36, 88 )
- Gentium in toto orbe praestantissima una omnium virtute haud dubie Romana extitit. felicitas cui praecipua fuerit homini, non est humani iudicii, cum prosperitatem ipsam alius alio modo et suopte ingenio quisque determinet. si verum facere iudicium volumus ac repudiata omni fortunae ambitione decernere, nemo mortalium est felix. abunde agitur atque indulgenter a fortuna deciditur cum eo, qui iure dici non infelix potest. quippe ut alia non sint, certe ne lassescat fortuna metus est, quo semel recepto solida felicitas non est. — (Pline, Naturalis Historia , VII, 130)