dimenge

Yângâ tî Oksitanïi

Pandôo

dimenge \sêndagô ?\ linô kôlï

1. lâyenga
   • Sul matin, desesperada, faguèt, e mai siá un dimenge, sonar lo mètge, lo sénher Falgairac de Sant-Just que venguèt lèu amb la cavala. — (Ròbert Martí, Lo balestrièr de Miramont , Institut d’Estudis Occitans, 2006.)