mais
Yângâ tî Ênnde Sepe
Pandôo Sepe
mais \ˈma.is\
- (Kugbëkâsa) nzö
Yângâ tî Farânzi Sepe
Sëtë tî ndömbâ Sepe
mais \mɛ\
- me
- La forme du participe nous est un témoignage évident qu’après le verbe aver le participe doit être mis au cas régime, mais après esser au cas sujet. — (Ernst Ludvig Edström, Étude sur l’emploi du participe passé en français , Goteborg, 1838, lêmbëtï 19)
Âlïndïpa Sepe
- Karan, Elke, Kêtê bakarî tî Sängö: Farânzi, Angelëe na Yângâ tî Zâmani, 1st ed. , 1995 → dîko mbëtï
Holandëe Sepe
Pandôo Sepe
mais \maːi̯s\
- nzö
- Ik hou van gegrilde mais op de barbecue.
- Mais is een belangrijk gewas in vele delen van de wereld.
- We plantten mais in onze tuin dit jaar.
Yângâ tî Nörvêzi (bokmål) Sepe
Pandôo Sepe
mais \sêndagô ?\