Bâa ngâ : Mais, maís, maïs

Yângâ tî Ênnde Sepe

Pandôo Sepe

mais \ˈma.is\

  1. (Kugbëkâsa) nzö

Yângâ tî Farânzi Sepe

Sëtë tî ndömbâ Sepe

mais \mɛ\

  1. me
    • La forme du participe nous est un témoignage évident qu’après le verbe aver le participe doit être mis au cas régime, mais après esser au cas sujet. — (Ernst Ludvig Edström, Étude sur l’emploi du participe passé en français , Goteborg, 1838, lêmbëtï 19)

Âlïndïpa Sepe

  • Karan, Elke, Kêtê bakarî tî Sängö: Farânzi, Angelëe na Yângâ tî Zâmani, 1st ed. , 1995 → dîko mbëtï

Holandëe Sepe

Pandôo Sepe

mais \maːi̯s\

  1. nzö
    • Ik hou van gegrilde mais op de barbecue.
    • Mais is een belangrijk gewas in vele delen van de wereld.
    • We plantten mais in onze tuin dit jaar.

Yângâ tî Nörvêzi (bokmål) Sepe

Pandôo Sepe

mais \sêndagô ?\

  1. nzö