trugarez

Yângâ tî Breton

Pandôo

trugarez \try.ˈɡɑː.re(s)\ linô gâlï

1. vundü, nzöbê
   • Ho cʼhasset am euz a-raok eme JakokModèle:SIC, evit ma kavjenn trugarez dirag va Aotrou. — (« Histor zantel » na Feiz ha Breiz , 10 Fulundïgi 1866, n^o 54,lêmbëtï 42)
2. singîla
   • Goude ar glav e skign an heol e vannoù tomm e dibenn an hañv, ha laboused distagellet a gan o zrugarez gant ur geiz sederaet. — (A. H., « Koadour Kerneblecʼh » na Al Liamm , Mae–Mezheven 1955, niv. 50, lêmbëtï 10)
   • Gant ar spi e komprenot mat ac'hanomp e kasomp deoc'h en a-raok, Aotrou Pennrener, hon trugarezioù. — (Skingomz ha skinwel, « Lizher da Bennrener an O.R.T.F. » na Al Liamm , Meurzh-Ebrel 1973, niv. 157, lêmbëtï 168)

Ngëmä

trugarez \try.ˈɡɑː.re(s)\ linô gâlï

1. singîla
   • « Ya, ya, barrek oun war ar micheriou-se. Mont a ran dioustu da welout. Kenavo, ha trugarez ». — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al louarn , 1936, 2, 82)
   • Trugarez, tad-kozh, ha Doue d'ho pennigo ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl , 1984-1994, III,lêmbëtï 180)
   • « Trugarez, Aotrou abad, a-greiz kalon ! » — (Roperzh ar Mason, Evit ket ha netra , 1951, lêmbëtï 147)
2. (Könöngö) sêmbîrî, zïängö-lêgë